Μαζί ή χώρια: Με ποιους πρέπει να ζουν οι ηλικιωμένοι
Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι συχνά προωθούν και υποστηρίζουν την ιδέα ότι όλοι πρέπει να ζουν χωριστά – τα παιδιά από τους γονείς, οι γονείς από τα παιδιά, ακόμη και οι σύζυγοι. Αυτό θεωρείται σημαντικό βήμα για την οικοδόμηση της προσωπικής αυτονομίας και των υγιών σχέσεων. Η διαδικασία, που ονομάζεται “διαχωρισμός” από τους ψυχολόγους, δεν αφορά μόνο τον φυσικό διαχωρισμό
στέγασης, αλλά και μια σταδιακή συναισθηματική απομάκρυνση που βοηθά στην ανάπτυξη της αυτονομίας, των προσωπικών ορίων και της λήψης αποφάσεων χωρίς συνεχή επίβλεψη. Ταυτόχρονα, οι ηλικιωμένοι γονείς, ειδικά αν παραμένουν χωρίς ζευγάρι, συχνά εμπίπτουν στο “σύνδρομο της άδειας φωλιάς” και αισθάνονται άγχος και μοναξιά. Με την έναρξη της τρίτης ηλικίας, οι άνθρωποι βιώνουν όχι μόνο φυσιολογικές αλλαγές, αλλά και δυσκολίες στη συναισθηματική σφαίρα – αυξημένο άγχος, θλίψη, ενίοτε εκκεντρική συμπεριφορά, μειωμένη ικανότητα προσαρμογής σε νέες καταστάσεις.
Η εγκατάλειψη της εργασίας, η απώλεια φίλων και κοινωνικού κύκλου οδηγούν σε αισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το σωστό περιβάλλον και οι ζεστές σχέσεις είναι ζωτικής σημασίας στην ενήλικη ζωή.
Επομένως, δεν υπάρχουν ενιαίες καθολικές συνταγές για την ευτυχία στην οικογενειακή ζωή και δεν είναι απαραίτητο να ζει κανείς χωριστά για να είναι ευτυχισμένος. Το να ζει κανείς μαζί ή χώρια είναι μια ατομική επιλογή, ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες, τον χαρακτήρα, τις πολιτιστικές παραδόσεις και τη συγκεκριμένη κατάσταση κάθε ατόμου, οικογένειας ή ζευγαριού.
Το κύριο πράγμα δεν είναι η ίδια η μορφή της διαβίωσης, αλλά η ποιότητα της σχέσης. Η έλλειψη μιας ενιαίας “συνταγής” οφείλεται στο γεγονός ότι οι ευτυχισμένες σχέσεις βασίζονται στην αμοιβαία κατανόηση, στην κατανόηση των αναγκών του καθενός και του συντρόφου του και στην ικανότητα προσαρμογής στις αλλαγές.
Ως εκ τούτου, τα γηρατειά δεν χρειάζεται να ακολουθούν ένα συγκεκριμένο σενάριο. Η ζωή μετά τα 70 μπορεί να είναι διαφορετική. Είναι μια εποχή που μπορείτε να επιλέξετε με ποιον θα είστε μαζί και πώς θα ζήσετε τις μέρες σας.
Το να ζείτε με τον εαυτό σας είναι μια σημαντική αξία
Η μοναξιά δεν σημαίνει απαραίτητα απομόνωση ή μοναξιά του μυαλού. Είναι η ικανότητα να βρίσκει κανείς γαλήνη στην παρέα του, χαρά στα απλά πράγματα – να φτιάχνει καφέ για τον εαυτό του, να διαβάζει χωρίς να βιάζεται, να ζει χωρίς συνεχή έγκριση από το εξωτερικό. Όπως δείχνουν οι ψυχολογικές έρευνες, η ικανότητα να ζει κανείς με τον εαυτό του είναι ένα σπάνιο πνευματικό δώρο που χαρίζει αυτονομία και εσωτερική αρμονία.
Ένα άδειο διαμέρισμα μπορεί να είναι τρομακτικό, όχι λόγω του σκοταδιού, αλλά λόγω των σκέψεων που το συνοδεύουν. Αλλά η προσαρμογή είναι να μάθεις να ακούς τον εαυτό σου όταν ο φόβος δίνει τη θέση του στη διαύγεια. Η μοναξιά γίνεται ένας χώρος ελευθερίας όπου μπορεί κανείς να παραμείνει ο εαυτός του, κάτι που είναι σημαντικό μετά τις απώλειες και το άγχος της γήρανσης.
Η συμβίωση με τα παιδιά – μόνο αν είναι αγάπη, όχι υποχρέωση
Η ζωή κάτω από την ίδια στέγη με τα παιδιά μπορεί να είναι αρμονική και χαρούμενη αν βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, τη φροντίδα και τη ζεστασιά. Όταν ένας ηλικιωμένος αισθάνεται ότι αποτελεί πλήρες μέλος της οικογένειας και όχι μπέιμπι σίτερ ή βάρος, αυτό είναι ευλογία. Ωστόσο, μια παρουσία που προκαλεί κόπωση, έλλειψη σεβασμού ή αίσθημα περιττού είναι ένα ψυχολογικό βάρος που μπορεί να αποβεί επιζήμιο για την υγεία.Είναι πολύ σημαντικό οι ηλικιωμένοι να έχουν το δικό τους χώρο με πράγματα και συνήθειες που είναι εγγενείς σε αυτούς. Οι ψυχολόγοι τονίζουν ότι η αλλαγή του οικείου περιβάλλοντος για τους ηλικιωμένους αποτελεί μεγάλο άγχος και πηγή αποξένωσης, οπότε δεν αξίζει να θυσιάσουν κάτι για την άνεση των νεότερων μελών της οικογένειας.
Με έναν φίλο – όταν υπάρχει εμπιστοσύνη και αμοιβαία βοήθεια
Όλο και περισσότερες ηλικιωμένες γυναίκες επιλέγουν να ζουν μαζί, δημιουργώντας μικρές ομάδες κοινωνικής υποστήριξης. Μια τέτοια κοινότητα δεν είναι μια εξάρτηση, αλλά μια πραγματική φιλία, όπου οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλον και γεμίζουν τη ζωή τους με κοινότητα, ζεστασιά και ασφάλεια. Είναι μια εγγύτητα όπου εκτιμάται η αμοιβαία κατανόηση και όχι οι διαφωνίες.
Με εγγόνια – με σεβασμό και αμοιβαία κατανόηση
Τα εγγόνια συχνά φέρνουν πραγματική ζεστασιά και ειλικρίνεια στη ζωή των ηλικιωμένων χωρίς περιττές συμβάσεις. Ταυτόχρονα, οι ηλικιωμένοι συγγενείς δεν πρέπει να γίνονται μόνο βοηθοί των εγγονών. Οι ψυχολόγοι συμβουλεύουν να διατηρηθεί η κατανόηση, ώστε η κοινή ζωή να φέρνει χαρά σε όλους – τόσο στα εγγόνια όσο και στους παππούδες και τις γιαγιάδες.
Όχι με εκείνους που στερούν την αξιοπρέπεια και την ειρήνη
Μετά την ηλικία των 70 ετών, δεν πρέπει να μένετε σε παρέες όπου υπάρχει ταπείνωση, ασέβεια ή αντίφαση. Τα γηρατειά είναι μια εποχή που πρέπει να διατηρήσει κανείς την αξιοπρέπειά του και όχι να συμβιβαστεί με τον ρόλο της “άνεσης” με τους άλλους. Οι έρευνες υπογραμμίζουν τη σημασία της ψυχολογικής ευεξίας στην τρίτη ηλικία, η οποία είναι αδύνατη χωρίς σεβασμό και υποστήριξη.
Ενεργός ζωή και μέλλον ακόμη και μετά τα 70
Οι ειδικοί λένε ότι η συνταξιοδότηση δεν σημαίνει το τέλος της ενεργού ζωής. Οι ηλικιωμένοι μπορούν και πρέπει να σχεδιάζουν το μέλλον τους: να πηγαίνουν στο θέατρο, να ασχολούνται με δημιουργική εργασία, να μαθαίνουν νέα πράγματα. Η διατήρηση του ενδιαφέροντος για τη ζωή επιβραδύνει τη βιολογική γήρανση και βελτιώνει την ψυχολογική ευεξία.
Η ζωή μετά τα 70 δεν είναι το τέλος, αλλά μια ιδιαίτερη περίοδος που απαιτεί κατανόηση, υποστήριξη και επιλογή της δικής μας πορείας, όπου εκτιμάται η αξιοπρέπεια και η εσωτερική γαλήνη.
