Η θεραπεία του έρπητα αποσκοπεί στην καταστολή των συμπτωμάτων και στη μείωση της συχνότητας των υποτροπών, καθώς ο ιός δεν μπορεί να εξαλειφθεί πλήρως.
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι μια κοινή ιογενής νόσος που προσβάλλει εκατομμύρια ανθρώπους και μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την αναπαραγωγική υγεία. Η χρόνια φλεγμονή που σχετίζεται με αυτή τη λοίμωξη εγκυμονεί κινδύνους για τη γονιμότητα και περιπλέκει την πορεία της εγκυμοσύνης.
Πώς ο έρπης επηρεάζει το αναπαραγωγικό σύστημα
Ο ιός του απλού έρπητα μεταδίδεται κυρίως σεξουαλικά, αν και ο HPV-1, που προκαλεί έρπητα στα χείλη, προκαλεί μερικές φορές βλάβες στα γεννητικά όργανα μέσω της στοματογεννητικής επαφής. Μόλις μολυνθεί, ο ιός παραμένει στα νευρικά κύτταρα, ενεργοποιείται από το στρες, τις ορμονικές διαταραχές ή την εξασθενημένη ανοσία. Τα συμπτώματα (επώδυνα εξανθήματα, κνησμός, κάψιμο) δεν εμφανίζονται σε όλους – περίπου το 80% των περιπτώσεων είναι ασυμπτωματικά.
Η χρόνια φλεγμονή που προκαλείται από τον έρπητα των γεννητικών οργάνων συμβάλλει στην ανάπτυξη δευτερογενών λοιμώξεων (χλαμύδια ή μυκόπλασμα), οι οποίες εντείνουν τις παθολογικές διεργασίες στα αναπαραγωγικά όργανα.
Στις γυναίκες, οι συχνές υποτροπές οδηγούν σε φλεγμονή του τραχήλου της μήτρας ή του ενδομητρίου. Αυτό μειώνει τις πιθανότητες επιτυχούς εμφύτευσης του εμβρύου και αυξάνει τον κίνδυνο υπογονιμότητας. Στους άνδρες, ο ιός επηρεάζει την ποιότητα του σπέρματος μειώνοντας την κινητικότητα του σπέρματος. Επιπλέον, ο συνδυασμός του HPV με τον ιό των θηλωμάτων αυξάνει την πιθανότητα προκαρκινικών αλλαγών του τραχήλου της μήτρας, απειλώντας το αναπαραγωγικό δυναμικό.
Κίνδυνοι για την εγκυμοσύνη
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τις έγκυες γυναίκες. Ένας ενεργός ιός κατά το τρίτο τρίμηνο μπορεί να οδηγήσει σε ενδομήτρια λοίμωξη, προκαλώντας συγγενείς ανωμαλίες στο έμβρυο (μικροκεφαλία ή βλάβες του νευρικού συστήματος). Ο κίνδυνος μετάδοσης στο νεογέννητο κατά τη διάρκεια του τοκετού ανέρχεται στο 50% εάν η μητέρα έχει ενεργά εξανθήματα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει νεογνικό έρπητα, μια σοβαρή κατάσταση με υψηλό ποσοστό θνησιμότητας.
Η χρόνια φλεγμονή σχετίζεται επίσης με πρόωρο τοκετό και πλακουντιακή ανεπάρκεια.
Θεραπευτικές προσεγγίσεις
Η θεραπεία αποσκοπεί στην καταστολή των συμπτωμάτων και στη μείωση της συχνότητας των υποτροπών, δεδομένου ότι είναι αδύνατο να εξαλειφθεί πλήρως ο ιός. Μεταξύ των κύριων μεθόδων ξεχωρίζουν:
- Αντιιικά φάρμακα – συνταγογραφούνται για τη θεραπεία των οξέων επεισοδίων και κατασταλτική θεραπεία σε περίπτωση συχνών υποτροπών.
- Ανοσοτροποποιητές – χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της ανοσολογικής απόκρισης και τη μείωση της διάρκειας των παροξύνσεων. Το φάρμακο χορηγείται υποδόρια και συχνά συνδυάζεται με άλλους παράγοντες.
- Προληπτικά μέτρα – αποφυγή του στρες, ενίσχυση της ανοσίας, χρήση αντισύλληψης με φραγμό.
Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται από τα ατομικά χαρακτηριστικά και την έγκαιρη παραπομπή σε γιατρό.
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων αποτελεί σοβαρή απειλή για την αναπαραγωγική υγεία, αυξάνοντας τον κίνδυνο υπογονιμότητας και επιπλοκών της εγκυμοσύνης. Η έγκαιρη ανίχνευση και η ικανή θεραπεία συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση των συνεπειών, αλλά η αυτοδιάγνωση και η αυτοθεραπεία είναι ανεπίτρεπτες.
Για την επιλογή της θεραπείας και την παρακολούθηση της πάθησης θα πρέπει να απευθυνθείτε σε γιατρό – γυναικολόγο, ουρολόγο ή δερματογενετιστή. Μόνο η επαγγελματική προσέγγιση εγγυάται την ασφάλεια και τη διατήρηση της υγείας.
